Sınmış pəncərədə ay
Ehey… ağ tavandan asılmış insan
bir addım göylərə qısılmış insan
ruhum qoymur məni su dağıtmağa.
Susur pişiklərin intim səsləri
sınmış pəncərədə əl kəsir gecə
bu gecə qadınla olmağım gəlir
ruhum qoymur məni su dağıtmağa.
Kimi öldürüm ki bu gecə vaxtı
sabah ağlamağa bəhanəm olsun.
Ucuz kafelərdə yoxsul dostlarım
allahı danırlar göz yaşlarıyla
küncdəki masada fahişə qızlar
kişi belindən
ağlaşa-ağlaşa gələn
uşaqlara qıyan
bu qatil analar
bu ac qansızlar
laqqırtı vururlar bekarçılıqdan
ruhum qoymur məni su dağıtmağa
əlimlə ölçürəm sözümün boyun.
Kişi gül şəkli çəkməz!
9 ay tora-bora mağarasında
Bu zülmət gecələrin öz qəribəlikləri var
belə gecələrdə güllələr kiməsə dəymək ümidi ilə uçur
güllələr öz yanğısını söndürür kişi bədənlərində.
Əsl kişi «necə» yox, «nə üçün» öləndir.
Ölüm heç vaxt nə sualına cavab verməyib.
Qadınlara elə gəlir ki, qaranlıq onları gizləyir
əksinə, qadın qaranlıqda daha aydın görünür
məndən iki addım qabaqda gedən bu qadının
azadlığının sərhəd dirəkləridir sevişdiyi kişinin qolları
bu «dirəklərdən» o tərəfdə səhər çoxdan açılıb
kişi qolları arasında qadın üçün həmişə qaranlıqdır
həmişə.
Qadının azadlığı qaranlıqdır.
Mən insan ömrünü dustaq gəzintisinə bənzədirəm
darısqal və darıxdırıcı bir gəzintiyə
bir azdan hamını öz soyuq hücrəsinə qaytaracaqlar
bir azdan öz bədənlərinə şəkil döydürəcək tənha dustaqlar.
İnsan öz bədəninə şəkil döydürməklə də artıb çoxala bilir.
Qəribədir, quşlar azad olduqları üçün uçmurlar
azad olmaq üçün uçurlar
adamilar azad olduqları üçün yaşamırlar
azad olmaq üçün yaşayırlar
ağaclar azad olduqları üçün ucalmırlar
azad olmaq üçün ucalırlar
azadlıq nədirsə məncə donmuş haldadır
bütün bu uçuşların, yaşayışların və ucalıqların sonunda.
Bu zülmət gecələrin öz qəribəlikləri var
insanlar bizim uğrumuzda öldürəndə qəhrəman olurlar
öz uğurlarında öldürəndə qatil
Barayev mənim qardaşım idi
(toyuq başı kəsən uşaq)
Uşağın əlinin yüngüllüyündən
gec ölər başını kəsdiyi toyuqbəlkə də heç ölməz
üzülmüş boğazdan axan qan
bədənin öz kəsilmiş üzvündən ötrü tökdüyü
göz yaşına bənzəyər, bəlkə heç bənzəməz
ancaq
üstündə qan ləkələri qurumuş çəkmələr
nə vaxtsa uşağın üzünə duracaq
uşağın üzünə duracaq bir cüt yngül əl.
Olsun ki, nə zamansa toyuq bu uşağı öldürüb
indi başını kəsməklə toyuqdan qisas alır uşaq.
Doğulan hər kəsin içində
uşaqlıqla əkiz bir qocalıq doğulur
bəzən elə bətindəcə
qocalıq öz əkiz tayı uşaqlığın qatili olur
uşağın içində qoca bir qatil gəlir həyata
uşağın içindəki qoca qatili əmizdirir ana
qoca qatili böyüdür ata
bəzən də sona qədər uzanır qocalığın uşaqlığa nifrəti.
İlk dəfə toyuq başı kəsən uşağın içində
bəlkə qocalıq da uşaqlığın başını kəsir
ilk dəfə baş kəsən uşaq birdən-birə qocalır.
Qətl anında əllərinin uzandığını duyar qatillər
bəzən öz qisasını alan adam qatilə çevrilər
ilk dəfə toyq başı kəsən uşağın əlləri uzanar
uşaq qoca bir qatilə dönər.
(uşağını qurban kəsən ata)
insanın özündən əksinin gözəl olduğunu
əksinin gözəlliyinə aldanan adamların bədbəxt sonluğunu
açıb danışdı ata, ayna qarşısında yubanan uşağa
«öz əksinə baxmaqla ilk günaha batar insan
arxasına qara yaxılmış şüşədə
həqiqət görünməz bala, görünməz,
göydə uçan quşların əksidir suda üzən balıqlar
ancaq bunu nə quş bilər nə balıq
quş göyün balasıdır, balıq suyun balası
göydə uçan quşu vursan göy qanayar
dəryadakı balığı öldürsən su qanayar
balıqla quşun uzaqlığı qədər uzaqdır səndən əksin
əksi qoymaz insanı fanilikdən tələssin…»
(qisasını alan uşaq)
divara çilənmiş qan ləkələri…
budur ölümündən sonra insan həyatının ardı
Barayev bir gecəyə oz alın yazısını oxuyub qurtardı
günəşin tumturş işığından üzü qamaşan oğlan
işığın dadını bilirdi.
Elə bil gözləri ovcunda idi
ondan həmişə ağlamaq səsi gələrdi
ondan göz yaşı damardı
ancaq bilməzdim hardan
«vətən qürbətə daşınır» - deyərdi – «uzaqlaşan qatarda»
Sənə əl açmış dilənçi uşağa diqqətlə bax
o uşaq dilənçi olmamaq üçün dilənir
həyatda da belədir, qardaş
bəzən həqiqət ölməmək üçün güllələnir
alovun bir ucdan zülmətə doğru qovduğu
kibrit çöplərini göstərib
«hər atəşin gücü özündən sonrakı zülmətin
qatılığından xəbər verir» deyərdi.
Barayev mənim qardaşım idi
indisə divara çilənmiş qan ləkələri
bir kağız parçasında uçan solğun qara xəbərdir
«uşaqları öldürmək olmaz, uşaqlar ölümü anlamaz» deyərdi «verdiyimiz qurbanlar
allahın öz yanına çağırdığı sevimli bəndələrdi,
bundan qorxma» deyərdi
«bir gün bir gülləyə qoşulub getsəm
aç üzümü saçlarımı qarışdır,
yoxluğumla təkliyini barışdır» deyərdi
Barayev mənim qardaşım idi
indisə divara çilənmiş qan ləkələri…
bir kağız parçasında solğun qara xəbərdir.
Sən mnim uşaqlıq şəklimsən, qardaşım
Sən mənim uşaqlıq şəklimsən!
Yastığa hopmuş qadın
İlk ərindən boşanandan sonra
tez-tez səninlə görüşən
sonra başqa birisinə ərə gedən qadınla
bəzən yuxuda cinsi əlaqədə olursan
bu həmin qadının sənə, sənin evinə, evindəki əşyalara hopmasından xəbər verir
adamın arxasınca hopduğu əşyalar da yox olur
indi hanı onun ələrinin toxunduğu şüşə fincan?
hanı ayaqlarının hopduğu üngül başmaqlar?
hanı səsinin hopduğu telefon dəstəyi?
hanı?
qocaldıqca sağ üzün sol üzündən daha incik görünür
qocaldıqca bədəninin bir tərəfi yubanır
hər gecə baş qoyduğun yastığı edam kötüyünə oxşadır,
divara mıxladığın şəkillərlə evinə gələnləri tanış edərkən
bəzi sözlərin yerinə ah çəkib
bitməkdə olan cümlələrin ömrünü uzadırsan
ağlamaqla ağırlığı azaltmaq istəyirsən
yarıyacan göz yaşıdır insan ağladıqca qurtarar
suyu göz yaşına çevirmək kimi
bir qüdrət verilib insan bədəninə
göz yaşına çevriləndə itkin düşür su
insan əşyalara su kimi yox
məsələn qan kimi hopur
məsələn göz yaşı kimi…
qan kimi hopur yastığa qadın
göz yaşı kimi hopur
qan kimi hopur çarpayıya dustaq
göz yaşı kimi hopur
qan kimi hopur ağ kəfənə şəhid
göz yaşı kimi hopur
indi hanı yastığa hopmuş qadın?
hanı çarpayıya hopmuş dustaq?
hanı ağ kəfənə hopmuş şəhid?
hanı?
hanı?
hanı?
Alatoran
