Qaranlıqda zümzümə,
Söyüdlükdə sığal var.
Cırıldaşan budaqlar,
İşıltını yığarlar.
Mürgülər xışıltılı,
Arabalar yorunuq.
Gəzinmələr həvəsi,
Sıxıb süzür qorunu.
Ləhləyən işıqların,
Yerə dəyir dilləri.
Not-not qığılcım verir,
Elektrik məftilləri.
İydə çiçəklədikcə,
Söz də gəlir ərsəyə.
Pişikləşən duyğular,
Yer axtarır kürsəyə.
Gecənin əlbissəsi,
Öpüşdən dəlik-dəlik.
Ağ sinələr od qoyur,
Vur-tut iki düyməlik.
Yarı məxfi bir baxış,
Qor tutub cığallayır.
Söyüdlərin saçları,
Havanı sığallayır.
2002
Kilsə zəngləri
Qübbəli səmanın mavi yuxusu
süzülür insanın könlünə rəng-rəng
zəng... zəng.
Əsrlər boyunca yatmış beyinlər
səhərdən axşama dərd çeynəyirlər,
bürküdən yuxulu ikonaların
dərdli gözlərindən bəng tökülür, bəng.
Zəng... zəng.
Sarı şam tıxayıb dərd şamdanlara
günahı pul kimi yığan ürəklər
tövbə günlərinin dualarında
asılmış cəsəd tək yellənir ləng-ləng.
Zəng... zəng.
Can verir Allahın günahsız oğlu
suçlu əllər yapan qara xaç üstdə,
bəlkə də xaç özü çarpaz günahdı
kilsə kümbəsinə qonub çələng tək,
Zəng... zəng.
1984
Alatoran
