Zahid Sarıtorpaq. Göydələn dilək

çöldə ac qurdlara can verən bir yaban qısrağının
son kişnərtisini udmuş göy üzünün təmkiniylə
( amma əslində təkəbbürlə) indi bizə baxan
və hayqırtılarımıza susan yer üzünün səltənətlərinə
ay doğmaz içimizdən əsla

ona görə yox ki daim gülümsər sükutlarının
aynasına çatmır atdığımız daşlar yox
üzgünlərin Yalqızlığından doğmuş
bir həqqanilik tərbiyəsidir bu çünki
butası haqdan gələn
bir mürşid təlqinidir bu hökm
fərqində olmasalar da

söz yox məsələn biyabanlarda
yulğunları və süpürgə çalğularını
yun kimi çırpanda çöl küləkləri
isti yatağında xanımına qısılmışların yuxusuna
tufanlarda alaçığı yıxılmış divanələr girməz

əsr-əsr təzələnən
zaman-zaman köhnələn bu mesaj
miyanələrə və vecsizlərə
kübar sifətlərindən yağ damanlara
göndərilmir yox
bu bir göydələn diləkdi sadəcə
çamurluqlar üstündə dikəlmiş haqdan

fərqində olmasalar da
bilirlər onlar
qaranlıqda qalacaqlarını bir gün