Orxan Orxanov. Qənimət Zahid`in şeiri

Qənimət Zahid`in şeiri

Tərləyən pəncərə şüşələrinin
köynəyini tez dəyişin
mənim dörd divarım var
bir də yalnızlığım
siz küçələrin üzünü addımlarınızla qırxdığınız vaxt
mənim kağız gəmilərim
göz yaşlarınızın dənizində batacaq

* * *

zaman ki, xəyanətkar qadındı
bala-bala uzaq düşəcək sizdən
gün gələcək azadlıq turşusu da beləcə yetişəcək
məhbəslərin plastmas qapağını açıb
bizi çölə buraxacaqlar
saçlarımı küləyə,
vərəqlərimi dostlarıma buraxdığım gün
düşünməzdim ki,
məktəb yaşlı uşaqlar
gic-gic novruz şeirləri əzbərləyən vaxt
açılacaq qazamatımın qara qapısı

* * *

mənim zərlərim az gətirdi, bəlkə ömrüm də uzun olmadı
onlar tutacaq, onlar vuracaq, onlar öləcəklər
bilirəm, kimsə əbədi deyil
yenə görüşəcəyik
ucuz kafelərin kir bağlamış pəncərələrində günəş
daha uzaq, daha yad, daha yalnız görünəcək.

* * *

zaman avtobusunun əyləcini kim sıxdı
yenə arxa oturacaqlarda üsyan var
qəzet səhifələrində naməlum qətllər
hədiyyə qutularında oyuncaq atlar var
bilirəm, plastmas ayıcıqlar ayaq üstə ölür
bilirəm, yağış həmişə heykəllər üçün
vəhşi küləklər işıq dirəkləri üçün ölüm hökmüdü
mən qərar verdim:
bu gündən sonra
əllərimizdə oynatdığımız alışqanlar da
ölüm hökmü olsun əbədi buzlaqların

* * *

məktəb divarlarına yazdığımız eşq düsturlarının məchulu
zaman gəldi işıq pulu, qaz puluna çevrildi
olsun ki,
bizi unudacaqlar
bir payız axşamı qaranlıq parkda
yenə
keçən keçdi, güzəşt oldu itirdiklərimiz
yeni vətən uydurmağın vaxtı gəldi
mənim ölkəm qırmızı olacaq, adını azadlıq qoyacam
bayraq yerinə vərəqlərini asacam
qapıları açıq qoyacam, işıqları söndürməyəcəm
küçə pişiklərini müqəddəs elan edəcəm
bəlkə uşaqlar üçün də futbol meydançası tikdim.