Tofiq Abdin. Bu şəhər əcəb yad oldu mənə...

-

bu şəhər əcəb yad oldu mənə
qərib-qərib əsən küləyi də yadlaşdı
başımın üstündən keçən bulutu da
küçədəki polisi də qabalaşdı
hərisi də,bəlisi də
küçələrində böyürə-böyürə kəsilir heyvanlar
bir ur kimi böyüyür eyvanlar
adamları adamlıqdan çıxdı
adamsız oldu bu şəhər
köhnə evlərini alıb altına göydələnlər
ağlada-ağlada yıxdı
dəyişdi yerişimi
anlamsız günə qoydu hər işimi
əlim açıq əl uzadan yox
acından ölənləri aclıqdan tox
rəngini dəyişdi bu şəhərin küçələri
musiqiylə, qorxuyla.
dil tapa bilmədi bu dünyanın çoxuyla
soyundu bu şəhər
soyundu Artyomdan Bayılacan
bu şəhər oldu yarımcan…
ya öləcək, ya dirilicək
bu şəhərdən gedənlər bəxtəvər
bu şəhərə gələnlər bu şəhərdə öləcək…

bu şəhər əcəb yadlaşdı mənə
nə zaman doğma olmuşdu ki…