Sayman Aruz. Azadlıq boyun bağısı

-

Bir payız sabahı, azan çağında
Qoşa gedirdilər iki vətəndaş
Biri ölən idi, biri öldürən
Biri qaşqabaqlı, biri qələmqaş

Qoşa aparırdı çiyin bə çiyin
Kələfçə onları sevgidən betər,
Öləndən soruşdu birdən öldürən
Azadliq nədir ki, ölməyə dəyər?

Dedi bu suala cavab versəm də,
Onu zaman sənin fikrindən silər,
Azadlıq anlamın yalniz mınim tək,
Cəlladın əlindən yapışan bilər.

Ölən vətəndaşın soyuq əlləri,
Cəlladın əlindən isti alırdı,
Bu cavab cəlladı olmayan kimi
Fikirə, qüssəyə, qəmə salırdı

Dedi bəs azadlıq hacan gələcək?
Dedi sən bəlkə də min birincisən,
Qoşa aparıram ciyin bə ciyin,
Azadlıq adıyla öldürürəm mən

Cəlladın gözündən gizlin bir yağış
Astaca süzüldü səsiz, səmirsiz,
Allahın ağacı vaxtsız, zamansız
Allahın ağacı səsiz, səmirsiz

Dedi darıxma ay, yazıq vətəndaş
Gün gələr azadlıq qayıdıb gələr
Azadlıqda bütün Allahlar kimi
Yalnız qan istəyər, yalnız qan içər

Durnalar dünyanın qaranquşları,
Mən də azadlığın qaranquşuyam
Hər kəsin dünyada bir Allahı var,
Mən də bu Allahın vurulmuşuyam

Ancaq səndən mənim son istəyim var,
İraq sevgilimin gözündən iraq,
Çıxart barmağımdan nişan üzüyün
Azadlıq gələndə, barmağına tax

Cəllad üzüyünü alıb adətən,
Taxdı boynundakı boyun bağına
Üzüklər səslənib yeni üzüyə
Xoş gəldin dedilər üzük bagına

Açıldı kələfçə, güllələr səsi,
Ayırdı onları, sevgidən betər,
Azdlıq anlamın, yalnız üzüyü
Üzüklər bağında yaşayan bilər