Namiq Hacıheydərli. Şeirlər

-

ÖLÜ­MƏ GE­Dİ­RƏM

Nə­lər çək­di­yi­mi bir Tan­rı bi­lir,
Dur­muş ba­şı­mı­zın oyaq üs­tün­də.
Kök­süm­də bir qəlb var, qəl­bim­də min dərd,
Da­ya­nıb bir­cə cüt da­yaq üs­tün­də.

Mən­li­yi, qü­ru­ru qo­ru hə­yat­da,
Əfə­li, aci­zi sev­mir hə­yat da.
Yad qı­zıl ax­ta­rır yur­du­mun altda,
Biz də gü­nü­mü­zü sa­yaq üs­tün­də.

Ay Na­miq, bu dün­ya gəl­məz ama­na,
Mey­dan ver­mə, mey­dan oxu ya­ma­na,
Sü­rü­nə-sü­rü­nə gəl­dim ca­ha­na,
Ölü­mə ge­di­rəm ayaq üs­tün­də.


Tİ­KƏ­Mİ­ZİN DU­ZU YOX

Ti­kə­mi­zin du­zu yox,
Şit­lik­dən yo­rul­mu­ruq.
Çal­xa­lan­dıq yüz kə­rə,
Arı­nıb-du­rul­mu­ruq.

Ömür yo­lu­muz ağ qar,
Hə­ya­tı­mız lal axar.
Döy­mə­li ba­şı­mız var,
Ba­şı­mı­za vur­mu­ruq.

Na­miq, söz de­mək ar­tıq,
Söz ka­ra gəl­mir ar­tıq.
Yat­say­dıq, oya­nar­dıq,
Öl­mü­şük ki, dur­mu­ruq.


GE­Dİ­RƏM

Cən­nət­lə cə­hən­nəm fər­qi bil­mə­dən,
Tan­rı sev­gi­sin­də uyub ge­di­rəm.
Dağ boy­da yı­ğı­lan gü­nah­la­rı­mı,
Dər­ya­ca qə­mim­lə yu­yub ge­di­rəm.

Acın­dan ölə­nə çö­rək de­yi­ləm,
Ca­han­da heç kə­sə di­rək de­yi­ləm.
Da­ha bir kim­sə­yə gə­rək de­yi­ləm.
Bu acı dəh­şə­ti du­yub ge­di­rəm.

Ca­ha­na sığ­ma­yan bir sus­maz ünəm,
Elə yan­ma­dım ki, mən bir də sö­nəm,
Azad­lıq eş­qi­lə alı­şır si­nəm,
Dün­ya­nı bir məh­bəs sa­yıb ge­di­rəm.

Dərd-kə­dər al­sa da dörd bir ya­nı­mı,
Təs­lim ey­lə­mə­dim şə­rə ca­nı­mı,
Ver­mə­dim yel­lə­rə bir­cə anı­mı,
İzi­mi, sö­zü­mü qo­yub ge­di­rəm.

Tan­rı­ya düz ol­dum, sev­gi­mə sa­diq,
Ya­şa­dım öm­rü­mü, ya­şı­ma la­yiq,
De­mə­yin dün­ya­dan tez get­di Na­miq,
Dün­ya­dan, in­san­dan do­yub ge­di­rəm.


Sİ­Zİ

Ve­rin dər­di dərd üs­tün­dən,
Gü­lüb yan­dı­ra­cam si­zi.
Qan­lı ya­şı göz­lə­rim­dən,
Si­lib yan­dı­ra­cam si­zi.

Həm sa­vab, həm su­çum ilə,
Ge­di­rəm qəm kö­çüm ilə,
Dər­di­mi öz içim ilə,
Bö­lüb yan­dı­ra­cam si­zi.

Şər iş­lə­ri nə dan­ma­dız,
Nə pis­lik­dən usan­ma­dız.
Ya­şa­dım, mə­nə yan­ma­dız,
Ölüb yan­dı­ra­cam si­zi.`


...sıfırdı

(35 yaşıma yazılan şeir)

Hayandan baxırsan kürəyə bənzər,
Bu dünyanın yaranışı sıfırdı.
Aşağı – yuxarı bir şeydi elə;
Mənfinin müsbətin başı sıfırdı.

İnsandan dünyada min iz qalsa da,
Ya uca bir qala, ya söz qalsa da,
Üstünə qoyulan daş bir olsa da,
Baş altda əhlətin daşı sıfırdı.

Ordunun önündə olmasa ərən,
Ordu dağılacaq hey pərən-pərən.
Qarşısında yoxsa bir yolgöstərən,
Milyon sıfrı düz yanaşı, sıfırdı.

Bu torpağa səpdiyimiz dən sıfır,
Dünən yoxluq, bu gün boşluq, son sıfır.
Hava heçlik, Torpaq sıfır, Gün sıfır,
Göylərdən süzülən yaşı sıfırdı.

(Günlərim göylərə hər gün uçan quş,
Nə axtar ötəni, nə ardınca düş...)
...Mənim əzabımın yaşı otuz beş,
Mənim həyatımın yaşı sıfırdı.

18-20 avqust 2010


SƏNİ TAPAN İTİRMƏZ

Sən qurduğun dünyanı,
bir kimsə yapmaz, Allah!
Sənin düz yaratdığın,
Yolundan sapmaz, Allah!

Körpə durmaz qucaqda,
Bir gül bitməz torpaqda,
“hə”- deməsən, yarpaq da
Budaqdan qopmaz, Allah!

Namiq heç başa yetməz…
“Ol”!-desən necə bitməz?!
Səni tapan itirməz,
Itirən tapmaz, Allah!


Içimdə bir Eşq var...

Içimdə bir Eşq var, əbədi bir Eşq,
Seldən, alovlardan dözüb keçərəm.
Musa tək yararam dərin dəryanı,
Geniş ümmanları üzüb keçərəm.

Eşqimin şiddəti titrədər Yeri,
Yanar işığımdan şeytanın şəri.
Diz üstə çökdürüb
qəmi, kədəri,
Kölə tək yan-yana düzüb keçərəm.

Bu, Tanrı Eşqidir adi Eşq deyil,
Ucalmaq istəsən, bu Eşqə əyil.
Bu Eşqlə dünyanı min il, milyon il,
Yalın ayağımla gəzib keçərəm.

Tamah salmam bu dünyanın malına,
Satlıq maldı altunlara alınan.
Baxmaram dünyanın cah-cəlalına,
Altun xəzinəni süzüb keçərəm.

Yapma əfsanələr haqq dinə neylər,
Iblis nə edərsə miskinə eylər.
Tanrım mənimləsə qəm mənə neylər,
Dərdi palçıq kimi əzib keçərəm.


"Azərbaycan" jurnalı, www.dgtyb.org